23/28
Paddington, şu anda Emekli Ayılar Yurdu’nda ikamet eden sevgili teyzesi Lucy’yi ziyaret etmek için Peru’ya döner. Brown ailesi de yanlarındayken, bir gizem onları beklenmedik bir yolculuğa sürüklediğinde heyecan verici bir macera başlar. Önceki iki filmin yönetmeni Paul King, bu bölümü yönetmemeye karar verdi. Ancak, bu üçüncü film için fikri o ortaya attı ve yapımcı olarak ekibe dahil edildi. The Graham Norton Show’da yer alanlar: Billy Crystal/Emily Mortimer/Hugh Bonneville/Pharrell Williams/Michael Kiwanuka (2024). ‘Paddington in Peru (2024)’, ‘Paddington 2 (2017)’ kadar iyi değil, ancak bazı erken tepkilerin beni inandırdığı kadar büyük bir geri adım da değil. Çoğunlukla, bu hala eğlenceli ve keyifli bir şekilde nazik bir deneyim, hızlı tempolu olduğu kadar keyifli. Daha standart macera anlatımı, ilk iki filmin kısa öykü yaklaşımından daha az kendine özgü olsa da, bu bağlamda yine de yeterince iyi işliyor ve sevimli karakterlerinin, ana karakterin hala bilinmeyen kökenlerini keşfetmek için doğal ortamlarından çıkarılma klasik devam filmi klişesine maruz kaldıklarında bile çekiciliğini sürdürmelerine izin veriyor. Bolca komik an var ve film ilk kareden itibaren iyi huylu. Çok iyi bir film ve bazen ihtiyacınız olan tek şey bu oluyor. Seleflerine kıyasla eksik olan şey güçlü bir duygusal çekirdek. Birkaç anı yürek ısıtan olsa da, parça özellikle dokunaklı değil ve gözyaşı kanallarınızı çalıştırmayacak. Ek olarak, karakter çalışmalarının bir kısmı oldukça yüzeysel ve kardeşimin de belirttiği gibi, neredeyse zorunlu bir sonradan akla gelen düşünce gibi hissettiriyor. Genel olarak anlatı oldukça geleneksel ve neredeyse T’ye kadar belirli bir formülü takip ediyor. Oldukça tahmin edilebilir ve nispeten genel hissettiriyor, neredeyse temel vuruşları zaten belirlenmiş olan Paddington için bir uyarlamaymış gibi. Birkaç sorunu olmasına rağmen, filmde beğenilecek çok şey var. Sevimli oyuncu kadrosu her zamanki gibi güçlü, birkaç büyüleyici yeni gelen (Antonio Banderas ve Olivia Coleman) ihtiyaç duyulduğunda sahneyi mutlu bir şekilde çiğniyor. Özel efektler tutarlı bir şekilde iyi, aynı adı taşıyan ayıyı, diğer karakterlerle aynı alanda olmadığını düşünmenin garip olduğu bir şekilde hayata geçiriyor. Kırmızı halıda doğal olarak görünmediğinde, birinin eksik olduğu hissi uyandırıyor. Film hafif ve hareketli; gerçekten yükseliyor ve genel olarak çok eğlenceli. Hem görsel hem de diyalog tabanlı şakalarla ve sizi ayaklarınızdan yerden kesen slapstick aksiyon sahneleriyle dolu. Çok iyi vakit geçiriyorsunuz. Sonuç olarak, bu, serisine mükemmel bir şekilde saygın bir ekleme, iyi yapılmış ve baştan sona keyifli. Paddington 2’yi (2017) takip etmesi üzücü, çünkü tüm zamanların en iyi -ya da en azından evrensel olarak en çekici- filmi olduğu yönünde bir argüman var, çünkü gerçekten harika bir aile filmi. Tüm zamanların en iyi filmini (tekrar) ya da hatta tüm zamanların en iyi ikinci filmini bekliyorsanız, açıkçası hayal kırıklığına uğrayacaksınız. Ancak, hemen hemen her sahnesinde büyüleyici ve eğlenceli olan sağlam bir çaba. Birçok benzer filmden çok daha iyi. Bir mucize beklemiyorsanız, hoş bir şekilde şaşıracağını düşünüyorum.